Kiedy kość ramienna wypada z torebki stawowej, możemy mówić o zwichnięciu barku, czyli jego wypadaniu. To dolegliwość niezwykle bolesna, która uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Zwichnięcie barku to schorzenie, które niestety lubi powracać i doskonale wiedzą o tym na przykład sportowcy. Okazuje się też, że pacjenci ortopedyczni bardzo często borykają się z dysfunkcją barku, co powoduje jego wypadanie bez wystąpienia konkretnego urazu.
Rzeczywiście, najczęściej zwichnięcie barku następuje w obliczu urazu mechanicznego bądź upadku czy silnego uderzenia. Te nawracające wypadanie barku pojawia się jednak także podczas codziennych czynności, na przykład schylenia się, podniesienia ręki do góry, prac ogrodowych, opróżniania zmywarki, wieszania prania. Wystarczy niefortunne ułożenie ręki czy szybki ruch, by doszło do zwichnięcia barku.
Objawy tego zdrowotnego problemu są łatwo zauważalne i szybko diagnozowane. To przede wszystkim silny, promieniujący na plecy i klatkę piersiową ból. Ten jest tak duży, że uniemożliwia poruszanie się górną częścią ciała. W takich przypadkach najlepszym rozwiązaniem jest czym szybsze udanie się do specjalisty.
W pierwszym etapie diagnozy następuje wywiad z pacjentem, a następnie badanie rentgenowskie. Dzięki niemu możliwe jest rozpoznanie, czy u pacjenta doszło do załamania kości ramiennej, czy może jest to “jedynie” zwichnięcie barku. Należy przy tym zaznaczyć, że bez względu na diagnozę, pacjent musi zostać poddany właściwemu leczeniu. W przypadku zwichnięcia barku lekarz najczęściej nastawia go, czyli naprowadza kość ramienną na właściwe miejsce, po czym dochodzi do unieruchomienia ręki. W tym celu stosuje się temblak albo specjalną ortezę, rzadziej gips, który jest z kolei typowy dla złamań.
Zwichnięcie barku wymaga późniejszej rehabilitacji, a zabiegi i konkretne ćwiczenia dobierane są indywidualnie. Chodzi o to, by wykluczyć niestabilność barku, w obliczu której bark będzie wypadał w przyszłości. Rehabilitacja musi być niezwykle delikatna, by pacjent mógł powoli wrócić do pełnej sprawności. To masaże, również krioterapia, ćwiczenia fizyczne z lekkim obciążeniem. Coraz częściej w celach rehabilitacyjnych stosowane są także ultradźwięki oraz laseroterapia. Nieinwazyjną metodą rehabilitacji barku, który ma skłonności do wypadania, jest stosowanie plastrowania. To polega na naklejaniu elastycznych plastrów w obrębie barku, które wpływają na lepszą stabilizację stawów i zapobiegają urazom w przyszłości.
