Zwykłe buty do codziennego użytku powinny być wytrzymałe, ale nikt zazwyczaj nie oczekuje, że ochronią go przed substancjami chemicznymi, czynnikami biologicznymi czy wyładowaniami elektrycznymi. Inaczej jest w przypadku butów roboczych, które muszą dostarczać pewien poziom ochrony – jeśli nie spełnią one postawionych wobec nich oczekiwań, może się to skończyć nie tylko rozczarowaniem, ale nawet poważnymi obrażeniami ciała. Dlatego też kluczowe jest, aby buty robocze spełniały pewne normy. Jakie to normy i na jakie kategorie dzieli się obuwie robocze?
Obuwie robocze – podział według konstrukcji
Mówiąc “obuwie robocze”, możemy mieć na myśli zarówno obuwie, którego używa drwal, jak i takie, które przeznaczone jest dla osoby pracującej ze środkami chemicznymi. Dlatego też warto to pojęcie zawęzić, na przykład według konstrukcji danych butów. Powszechnie przyjęty podział, począwszy od butów kończących się najniżej, do tych, które ochraniają największą część nóg, to:
- półbuty
- trzewiki
- buty
- buty do kolan
- buty z przedłużoną cholewką.
Podział według poziomu zagrożenia
Biorąc pod uwagę poziom zagrożenia, na jaki narażony może być użytkownik danego obuwia, wyróżnia się trzy rodzaje butów roboczych. Jest to obuwie:
- zawodowe (O)
- ochronne (P)
- bezpieczne (O).
Żeby móc określać danym model obuwiem zawodowym, ochronnym lub bezpiecznym, musi on spełnić określone normy. Dla obuwia zawodowego będzie to na przykład norma PN-EN ISO 20347. W przypadku obuwia zawodowego nie stosuje się podnoska, nie sprawdzi się ono więc przy wielu poważnych pracach fizycznych. Dla obuwia ochronnego stosuje się normę PN-EN ISO 20346, zgodnie z którą wytrzymałość podnosków musi być odpowiednio przetestowana uderzeniem o mocy 100 J. Norma PN-EN ISO 20345 dla obuwia bezpiecznego, z kolei wymaga testu poprzez uderzenie o mocy 200 J.
Dodatkowe właściwości obuwia
Producent powinien poinformować potencjalnych kupujących o właściwościach dodatkowych, które posiadają dane buty robocze. Właściwości te są istotne w przypadku pracy związanej z określonym typem zagrożenia. Przykładowo, obuwie antyelektrostatyczne doskonale sprawdzi się u elektryka. Do często spotykanych dodatkowych właściwości obuwia należą między innymi odporność na przecięcie i przekłucie, odporność na wodę, odporność na poślizg na określonym typie podłoża czy odporność na kontakt z gorącym podłożem.
Jeśli obuwie spełnia niezbędne normy i posiada pożądane przez nas właściwości, kolejny aspekt, na którym należy się skupić, to wygoda ich użytkowania. Buty, które szybko zaczynają uwierać bądź ograniczają ruchy nie pozwolą na wielogodzinną produktywną pracę. Ważna jest także jakość wykorzystanych materiałów i precyzja wykonania.
